Wiedza i zmiana. Interdyscyplinarne seminarium
-
TypEdukacja
-
MiejsceSala Prób
-
Godzina
g. 11.30
-
Data 24.06.2019
Nowoczesny model edukacji opierał się między innymi na idei demokratyzacji wiedzy naukowej. Systemy edukacji powszechnej, choć u podłoża miewały też starsze historycznie koncepty (formacji, Bildung,wychowania), gwarantować miały także wiedzę sprawdzoną, przeciwstawianą uprzedzeniom, stereotypom, zabobonom. Gwarantem miało być miejsce wytwarzania tej wiedzy – Uniwersytet, ale i sposób jej wytwarzania – procedury naukowe i spór akademicki. Wg Habermasowskiego podziału interesów poznawczych, poza celem czysto instrumentalnym, nowoczesna wiedza miała być motywowana także przez interes praktyczny i emancypacyjny. Ten pierwszy miał być źródłem naszego rozumienia świata, drugi miał gwarantować zmianę społeczną. To właśnie te dwie ostatnie formy interesu poznawczego powinny być polem, w którym realizujemy edukacyjną misję Uniwersytetu. Ale tu pojawia się kilka pytań. Czy w procesie modernizacji zadania te były kiedykolwiek, są i mogą być realizowane w równym stopniu? Czy szczytnym postulatom rozumienia i emancypacji towarzyszył także głębszy namysł nad narzędziami osiągania tych form interesu – nad edukacją? W jaki sposób realnie, a nie tylko deklaratywnie realizować program sprawiedliwej społecznej dystrybucji wiedzy? Na czym edukacyjna rola Akademii ma polegać?
Zadajemy te pytania nie po to, by ponownie rekonstruować źródła myślenia o społecznych funkcjach nauki czy poddawać je krytyce, lecz ze względu na poczucie kryzysu, który przebiega dziś synchronicznie w dwóch kierunkach. Po pierwsze, w ramach neoliberalizacji Uniwersytetu nie tylko nie zbliżamy się do odpowiedzi o edukacyjny rezonans wiedzy naukowej, lecz coraz bardziej od tych celów nauki oddalamy się. Efektywność instrumentalną produkowanej przez nas wiedzy w warunkach ekonomii kulturowych uzupełnia także rynkowa popularność naszych niematerialnych wytworów – symboli, wyobrażeń, narracji, interpretacji, projektów czy języków usianych modnymi metaforami. Problem jednak pozostaje, a nawet się wzmaga. To nie szeroka społeczna dystrybucja wiedzy, lecz prawo autorskie, konkurencja, miejsce w rankingach i public relations wyznaczają dziś kierunki debaty o wiedzy naukowej oraz koncepcje kolejnych „reform” Uniwersytetu. Po drugie jednak – na skutki złożoności świata, produkowanej również przez nas – nie potrafimy odpowiedzieć dobrą edukacją. To zaś powoduje społeczną karierę antynaukowych mitów, często sprawnie podszywających się pod narzędzia komunikacji akademickiej i skuteczniej niż my wykorzystujących nowe technologie do siania wątpliwości.
Dodatkowym problemem jest fakt, iż łączenie pracy badawczej i edukacyjnej nie cieszą się prestiżem również wśród reprezentantek i reprezentantów Uniwersytetu. Opatrywana mylącą etykietą „popularyzacji wiedzy” czy „współpracy z otoczeniem społecznym” edukacja traktowana jest jako działalność poślednia lub fanaberia zaangażowanego społecznie marginesu akademickiego. Edukacja, która w naszym przekonaniu integruje interesy praktyczne i emancypacyjne, lecz krytycznemu oglądowi poddaje także interes instrumentalny – jest marginalizowanym polem działalności akademickiej.
Uczestniczkom i uczestnikom naszego seminarium, chcielibyśmy postawić następujące pytanie: jak wprowadzić edukację do centrum poznawczych interesów Uniwersytetu? Mamy przy tym na myśli nie tylko edukację akademicką i nie tylko zinstytucjonalizowane systemy szkolnictwa, lecz także sytuacje nieformalne, nowe społeczności wiedzy, edukację podejmowaną w różnych grupach społecznych, różnymi mediami komunikacji i przez całe życie.
Na początek proponujemy kilka kluczowych zagadnień do przedyskutowania z zaproszonymi prelegentkami i prelegentami:
11:30 – 13:30
dr Oskar Szwabowski
Cyniczni autoetnografowie - wewnętrzna transformacja uniwersytetu w stronę zaangażowania i społecznej zmiany?
dr hab. Anna Nacher
Gdzie są nasze nietoperze? Uczenie (się) usytuowane, albo o pracy wyobraźni i szukaniu sojuszy we wspólnotach praktyki
13.30-14.00 Przerwa kawowa
14.00-16:00
dr hab. Magdalena Matysek-Imielińska
Miejscy aktywiści i władze – kto buduje a kto niszczy miejskie warunki do praktykowania demokracji. Od partycypacji do współpracy
dr hab. Andrzej W. Nowak
Serce bez krwiobiegu – uniwersytet a krążenie i redystrybucja wiedzy
Zapraszamy!
Zespół programowy:
dr hab. Marta Kosińska, dr hab. Agata Skórzyńska, dr Karolina Sikorska, dr Sylwia Szykowna, mgr Jakub Walczyk
Zadajemy te pytania nie po to, by ponownie rekonstruować źródła myślenia o społecznych funkcjach nauki czy poddawać je krytyce, lecz ze względu na poczucie kryzysu, który przebiega dziś synchronicznie w dwóch kierunkach. Po pierwsze, w ramach neoliberalizacji Uniwersytetu nie tylko nie zbliżamy się do odpowiedzi o edukacyjny rezonans wiedzy naukowej, lecz coraz bardziej od tych celów nauki oddalamy się. Efektywność instrumentalną produkowanej przez nas wiedzy w warunkach ekonomii kulturowych uzupełnia także rynkowa popularność naszych niematerialnych wytworów – symboli, wyobrażeń, narracji, interpretacji, projektów czy języków usianych modnymi metaforami. Problem jednak pozostaje, a nawet się wzmaga. To nie szeroka społeczna dystrybucja wiedzy, lecz prawo autorskie, konkurencja, miejsce w rankingach i public relations wyznaczają dziś kierunki debaty o wiedzy naukowej oraz koncepcje kolejnych „reform” Uniwersytetu. Po drugie jednak – na skutki złożoności świata, produkowanej również przez nas – nie potrafimy odpowiedzieć dobrą edukacją. To zaś powoduje społeczną karierę antynaukowych mitów, często sprawnie podszywających się pod narzędzia komunikacji akademickiej i skuteczniej niż my wykorzystujących nowe technologie do siania wątpliwości.
Dodatkowym problemem jest fakt, iż łączenie pracy badawczej i edukacyjnej nie cieszą się prestiżem również wśród reprezentantek i reprezentantów Uniwersytetu. Opatrywana mylącą etykietą „popularyzacji wiedzy” czy „współpracy z otoczeniem społecznym” edukacja traktowana jest jako działalność poślednia lub fanaberia zaangażowanego społecznie marginesu akademickiego. Edukacja, która w naszym przekonaniu integruje interesy praktyczne i emancypacyjne, lecz krytycznemu oglądowi poddaje także interes instrumentalny – jest marginalizowanym polem działalności akademickiej.
Uczestniczkom i uczestnikom naszego seminarium, chcielibyśmy postawić następujące pytanie: jak wprowadzić edukację do centrum poznawczych interesów Uniwersytetu? Mamy przy tym na myśli nie tylko edukację akademicką i nie tylko zinstytucjonalizowane systemy szkolnictwa, lecz także sytuacje nieformalne, nowe społeczności wiedzy, edukację podejmowaną w różnych grupach społecznych, różnymi mediami komunikacji i przez całe życie.
Na początek proponujemy kilka kluczowych zagadnień do przedyskutowania z zaproszonymi prelegentkami i prelegentami:
11:30 – 13:30
dr Oskar Szwabowski
Cyniczni autoetnografowie - wewnętrzna transformacja uniwersytetu w stronę zaangażowania i społecznej zmiany?
dr hab. Anna Nacher
Gdzie są nasze nietoperze? Uczenie (się) usytuowane, albo o pracy wyobraźni i szukaniu sojuszy we wspólnotach praktyki
13.30-14.00 Przerwa kawowa
14.00-16:00
dr hab. Magdalena Matysek-Imielińska
Miejscy aktywiści i władze – kto buduje a kto niszczy miejskie warunki do praktykowania demokracji. Od partycypacji do współpracy
dr hab. Andrzej W. Nowak
Serce bez krwiobiegu – uniwersytet a krążenie i redystrybucja wiedzy
Zapraszamy!
Zespół programowy:
dr hab. Marta Kosińska, dr hab. Agata Skórzyńska, dr Karolina Sikorska, dr Sylwia Szykowna, mgr Jakub Walczyk
Partnerzy
